عاشقانه ها

بگذار زنان همسایه هر چقدر که می خواهند بد بگویند.

بگذار بگویند که از مردهای ما دلبری می کند.

بگذار سوژه ی تمام پچ پچ های توی کوچه، من باشم.

اصلا هر چقدر که می خواهند دهانشان باز باشد و روده هایشان دراز.

من کاری به این حرف ها ندارم.

کنار آینه، لبخندهایم را سرخ می کنم و گره روسری ام را شل، وَ چین دامنم را مرتب تر.

به کوچه می روم و بساط انتظار تو را شبیه روزهای قبل، پهن می کنم.

یک روز تو می آیی عاقبت. می دانم.

و زنان بدبین همسایه، تو را می بینند وَ می فهمند که رنگ و لعاب های من، برای دلبری از سایه ی سرم بوده، نه مردهای همسایه.